W roku 1487 Portugalczyk Bartolomeu Dias odkrył dla Europejczyków Przylądek Burz (obecnie Przylądek Dobrej Nadziei). Pierwotnie tereny obecnej Republiki Południowej Afryki były zamieszkane przez plemiona Buszmenów i Hotentotów, wypierany od północy przez ludy Bantu.
Europejska kolonizacja rozpoczęła się w roku 1652. Wtedy to Jan van Riebeeck z holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej z garstką osadników założył Kapsztad. Początkowo była to baza zaopatrzeniowa dla statków niderlandzkich w drodze do Azji. W latach 1779-1879, na skutek ekspansji na północny-wschód, doszło do wojenosadników (Burów) z tubylczymi plemionami afrykańskimi.
Na wschód od Kapsztadu powstało w roku 1785 pierwsze osiedle brytyjskie Port Elizabeth. Po kongresie wiedeńskim Kraj Przylądkowy przypadł w udziale Wielkiej Brytanii, która go zaanektowała.
Pod koniec XIX wieku, wskutek osadniczej presji Anglii na Burów, wybuchły dwie wojny burskie z osadnikami (1880-1881, 1899-1902), wygrane ostatecznie przez Brytyjczyków.
31 maja 1910 Natal, Transwal, Orania i Kolonia Przylądkowa utworzyły Związek Południowej Afryki, będącydominium brytyjskim.
Razem z Wielką Brytanią uczestniczył on w II wojnie światowej po stronie alianckiej, wypowiadając wojnę Niemcom 6 września 1939 roku choć W okresie wojny część białych rasistów w proteście przeciwko udziałowi RPA w wojnie przeciwko Niemcom (w tym Ossewbrandwag) przeprowadziło zamachy terrorystyczne[2]. Jednocześnie przed wybuchem wojny w 1938 roku powstała afrykanerska Ossewabrandwag i bojówki Stormjaers. Partia była pod wpływami NSDAP, a w czasie II wojny światowej opowiadała się przeciwko współpracy RPA z Wielką Brytanią. Po zamach terrorystycznych przeprowadzonych przez jej, niektórzy jej przywódcy trafili do aresztów, ale partia nigdy nie została oficjalnie zdelegalizowana. Po 1945 roku, kilku byłych członków ruchu weszło w skład dyktatury apartheidu. Grupa została wchłonięta przez Partię Narodową. Były bojówkarz partii Balthazar Johannes Vorster, w latach 1966-1978 pełnił funkcję premiera RPA[3].